شالوده روحیه مذهبی مردم مراکش در طول تاریخ تحت تأثیر افکار و اندیشه های طریقت های صوفیه و فقهای مالکی بوده است و دین و نظام پادشاهی در این سرزمین از همه جدایی نشدنی بوده است. اکنون اغلب جریانات و سازمان دهی اسلام گرای مراکش با نظام پادشاهی بیعت نمودند.

پس از آن که ابو عقال اغلب بن ابراهیم بن اغلب درگذشت، پسرش، محمد بن اغلب بن ابراهیم بن اغلب به جای وی به تخت حکومت اغلبیان نشست.

پس از پایان یافتن دوران حکومت والیان بر سرزمین های مغرب اسلامی که به عصر والیان شهرت دارد، این مناطق وارد عرصه جدیدی از حکومت داری گردید و برای اولین بار حکومت های مستقل و نیمه مستقل در این سرزمین شکل گرفتند که در نوع خود تجربه ای تازه در زمینه حکومت داری در دوران خلافت عباسیان به شمار می آمد.

صوفیۀ مغرب اغلب با عنوانهایی چون عابد، صالح، مجاب‌الدعوه و صوفی خطاب می‌شدند و براساس ساختار اجتماعی این ناحیه، در میان قبایل صحرانشین، و یا در شهرهایی چون سجلماسه، بجایه، سلا، سبته و ... که جزو مراکز مهم تصوف به شمار می‌رفتند، ساکن بودند.

تشیع به سه شیوه یعنی از طریق بربرهای دوستدار اهل ‌بیت (ع)، داعیان امام صادق (ع) و علویان، به مغرب راه یافت و گسترش سریع دعوت فاطمیان در افریقیه و مغرب، حکایت از نفوذ تشیّع و آشنایی مغربیان با عقاید و افکار تشیّع دارد.